Biblioterapia – książka zmienia rzeczywistość
Biblioterapia w ostatnich latach staje się coraz bardziej popularną metodą, stosowaną w praktyce pedagogiki specjalnej. Metoda ta może się okazać niezwykle pomocna w pracy z rodziną dziecka niepełnosprawnego.
Zdaniem wielu autorów (Borecka, 2001, 2003a; Fedorowicz, 2002; Szczupał, 2004; Tomasik, 1997, 1999) u podstaw biblioterapii tkwi przekonanie, że książka może zmieniać rzeczywistość wychowawczą, może wpływać na postępowanie człowieka. Biblioterapia jest zamierzonym działaniem przy wykorzystaniu książki lub materiałów niedrukowanych (obraz, film itp.), prowadzącym do realizacji celów: rewalidacyjnych, resocjalizacyjnych, profilaktycznych oraz ogólnorozwojowych.
Takim celem może być zarówno akceptacja własnej niepełnosprawności, podjęcie działań kompensacyjnych, jak też akceptacja dziecka niepełnosprawnego przez rodziców czy kolegów. Koniecznym elementem biblioterapii jest międzyosobowy kontakt indywidualny bądź grupowy (Tomasik, 1994, 1999).
Zobacz też: Plastyka w terapii - jak interpretować rysunek dziecka?
Biblioterapia a czytelnictwo
Istnieją jednak różnice pomiędzy biblioterapią a czytelnictwem. Obie dziedziny są sobie bliskie, ale nie są tożsame. Biblioterapia największy nacisk kładzie na realizację celu terapeutycznego i zaspokajanie innych potrzeb, wynikających z indywidualnie pojętej niepełnosprawności.
Czytelnictwo natomiast może, choć nie musi, być terapeutyczne, gdyż jego głównym celem jest zaspokajanie potrzeb kulturalnych, naukowych i rozrywkowych (Tomasik, 1997, 1999).
Zobacz też: Jak biblioterapia pomaga nieśmiałym dzieciom?
Fragment pochodzi z książki „Wybrane formy terapii i rehabilitacji osób z autyzmem” Ewy Pisuli i Doroty Danielewicz (Impuls, 2010). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
