Hasła
Prowadzący umieszcza na przedmiotach z otoczenia dziecka karty z wypisanymi na nich nazwami danego przedmiotu. To umożliwia dziecku „opatrzenie” się z pisownią każdego hasła. Dziecko otrzymuje do ręki kartę z hasłem, np. „miska”, musi rozejrzeć się po sali i dopasować kartę z hasłem do przedmiotu. Podnosząc stopień trudności, prowadzący zastępuje poznane przedmioty obrazkowymi odpowiednikami (bity): zamiast miski – obrazek przedstawiający miskę. Rozkłada na stole obrazki oraz odpowiadające im karty z hasłami. Zadaniem dziecka jest dopasowanie hasła do właściwego obrazka, a następnie głośne odczytanie go.
Oczekiwanym rezultatem ćwiczeń jest opanowanie umiejętności samodzielnego odczytywania haseł.
Wyszukiwanie wyrazów
Nauczyciel etykietuje kilka poznanych przedmiotów: zabawki, ilustracje na sali. Dzieci otrzymują jeden lub dwa kartoniki z napisami i szukają ich wśród rozwieszonych napisów oraz porównują. Zabawę należy powtarzać przez kilka kolejnych spotkań. Po pewnym czasie należy zdjąć lub zasłonić napisy i poprosić dzieci o przyporządkowanie i przyczepienie wylosowanego wyrazu. Następnie powinno nastąpić wspólne sprawdzenie prawidłowości wykonania zadania.
Zobacz też: Jak przygotować ćwiczenia czytania w dogoterapii?
Budowa psa
Prowadzący przygotowuje hasła z nazwami części ciała psa. Pokazuje dziecku różne części ciała psa. Dziecko dotyka je rączką i nazywa. Następnie wyszukuje hasło z nazwą części ciała, które wskazywało, i przykłada je obok leżącego psa.
Słowo i ruch
Aby utrwalić wyrazy z poprzedniego ćwiczenia, prowadzący podnosi kartę z nazwą części ciała (pomocny jest napis na odwrocie), a dziecko musi szybko dotknąć tej części własnego ciała lub ciała psa.
Schowany pies
Prowadzący przykrywa psa delikatną tkaniną. Odkrywa kolejno poszczególne części, np. nos, i pyta dziecko: „Co to jest?”. Dziecko wypowiada nazwę i wyszukuje odpowiednią kartę.
Właściwe hasła
Prowadzący kładzie przed dzieckiem określony przedmiot, dokładając cztery lub więcej kart z wypisanymi na nich hasłami, z których należy wybrać dwa właściwe; pozwalamy dziecku samodzielnie wybrać przedmioty, które posłużą mu do ułożenia zdania. Następnie prowadzący rezygnuje z przedmiotów i zastępuje je rysunkami. Podnosząc wyżej poprzeczkę, prowadzący rezygnuje z obrazków przedstawiających przedmioty i pokazuje wyłącznie hasła, z których dziecko musi ułożyć dwuwyrazowe
zdania. Na początku dziecko odszukuje dwa hasła spośród trzech (z których jedno jest niewłaściwe) i głośno je odczytuje. Potem powoli powiększa się liczbę haseł niewłaściwych.
Domino
Prowadzący przygotowuje kartoniki w ten sposób, że po jednej stronie każdego kartonu umieszcza hasło, po drugiej rysunek (inny niż hasło). Dziecko dopasowuje hasło do rysunku lub rysunek do hasła.
Zabawa w czytanie
Dzieci otrzymują arkusze z obrazkami (lub hasłami). Prowadzący wskazuje hasło (lub obrazek), a dziecko dopasowuje do niego obrazek (albo na odwrót: do obrazka hasło).
Aport
Prowadzący kładzie przed dzieckiem karty z hasłami, a w pomieszczeniu, w którym pracują, rozrzuca kilka przedmiotów. Pies przynosi porozrzucane przedmioty, a dziecko dopasowuje do nich hasła.
Skreślanki
Prowadzący na dużym arkuszu (lub na tablicy) wypisuje nazwy wszystkich zabawek psa przyniesionych na zajęcia i jeszcze kilka wymyślonych. Dziecko wyciąga z pudełka zabawkę (zabawkę może wyciągać pies), podchodzi do arkusza (tablicy), odszukuje odpowiedni wyraz i wykreśla go.
Łapy
Prowadzący przygotowuje szablony w kształcie psich łap. Wypisuje na nich różne imiona psów lub nazwy ras. Szablony rozrzuca po całej sali. Zabawa polega na tym, że prowadzący wymienia imię psa lub rasę, a dziecko szuka łapy z odpowiednim wyrazem.
A jak Azor
Prowadzący przygotowuje kilka dużych, wyciętych z kartonu czerwonych liter oraz karty z wyrazami. Rozkłada karty przed dzieckiem. Wybiera jedną literę i głośno ją wypowiada. Następnie prosi dziecko, aby odnalazło wyrazy, które zaczynają się na tę literę.
Odpowiedzi
Prowadzący przygotowuje kilka kart z wyrazami. Zadaje dziecku pytanie (dostosowane do jego wieku), a ono ma wskazać kartę z wyrazem, który jest odpowiedzią, np.: „Z czego je pies?”.
Ciąg wyrazów
Prowadzący przygotowuje kartoniki z różnymi obrazkami. Zadanie dziecka polega na dobraniu obrazków w ciągi wyrazowe, w których nazwa drugiego wyrazu rozpoczyna się taką samą głoską, jaką kończy się nazwa pierwszego, np.: pies – samochód – dom – miska.
Rozpoznawanie wyrazów
Prowadzący wymawia kilka wyrazów lub czyta wierszyk (np. Miała Pani psa Wandy Chotomskiej), a dzieci kładą rączki na psie, jeśli usłyszą wyraz z wybraną głoską, np. „p”. Dzieci mogą też wyszukiwać i podkreślać w tekście wybrany wyraz (np.: „pani”, „pies”).
Literowa smycz
Prowadzący między dzieckiem a psem układa paski kartonu z pojedynczymi literami tworzącymi imię psa. Dziecko odczytuje imię psa. Początkowo słownictwo dziecka składa się z samych rzeczowników. Aby przedstawić czynności, wprowadzamy czasowniki (pije, śpi, chodzi, biega, skacze). Dla uatrakcyjnienia nauki nowego słowa można je wcześniej zilustrować.
Na przykład prowadzący, biegnąc, mówi do dziecka: „Pani biega”, następnie, gdy biegnie pies – „pies biega”, a potem, gdy biegnie dziecko – „Jaś biega”. Potem pokazuje dziecku słowo, mówiąc: „Tu jest napisane »biega«”.
Dziecko na pewno polubi takie ćwiczenia, ponieważ łączą ruch i naukę. Jeżeli dziecko okaże zainteresowanie jakimś słowem i zapyta np.: „Co to jest kosmos?”, należy mu dokładnie odpowiedzieć na to pytanie, napisać to słowo, dodając je w ten sposób do zasobu czytanego słownictwa. Dziecko będzie odczuwało dumę i przyjemność z czytania słowa, które samo wybrało.
Zobacz też: Nauka czytania z psem - etap drugi
Fragment pochodzi z książki „Dogoterapia we wspomaganiu nauki i usprawnianiu techniki czytania” autorstwa Beaty Kulisiewicz (Wydawnictwo Impuls, 2011). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
